Κλείνω την εισαγωγή μου στην Ελληνική μυθολογία με έναν, μπορώ να
πω ποιητικό ορισμό, για το μύθο :
Μύθος είναι η ομιλία της ψυχής, που
χρησιμοποιεί το Νου και τη γλώσσα με το λόγο, για να εκφράσει τους δικούς της
τους καημούς. Ο μύθος είναι κάτι πολύ διάφορο και ξένο με τον ορθολογισμό
και γενικά με τη γνωστή μας λογική. Δίχως το μύθο, ο λόγος είναι κενός και
άγουρος και δεν μπορεί να συγκινήσει σωστά και σοβαρά τον άνθρωπο. Ο μύθος
είναι το αλάτι του λόγου και η νοστιμάδα της ζωής.
Το μύθο ακριβώς βρήκαν οι πρόγονοί μας για να
κρύψουν μες’ στις συγκινητικές φράσεις του, τις υπερνοητικές αλήθειες, αυτές
που βρίσκαν με τις μεγάλες ψυχικές δυνάμεις τους ή αυτές που παρελάμβαναν από
τις προηγούμενες προγονικές γενιές τους και τις ταξιθετούσαν για να τις
δασώσουν και να δωθούν στις επόμενες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου