Αρκουδοπούρναρο και όχι γκι λέγεται το φυτό που χρησιμοποιούμε για διακόσμηση στις γιορτές

 

Με αρκουδοπούρναρο και όχι με γκι που είναι ημιπαράσιτο και φύεται πάνω στα έλατα, στολίζουμε τα Χριστούγεννα, όπως διευκρινίζουν επιστήμονες, ξεκαθαρίζοντας ότι έτσι λέγεται το συγκεκριμένο φυτό με το έντονο πράσινο χρώμα και τον κόκκινο καρπό που χρησιμοποιούμε για διακόσμηση στις γιορτές.

 «Το αρκουδοπούρναρο (Ilex aquifolium) είναι από τα πιο σημαντικά φυτά του χειμώνα, μαζί με τα έλατα, έχει συνήθως θαμνώδη μορφή και φύεται σε μεγάλο υψόμετρο μέσα σε δάση. Χρησιμοποιείται συχνά, ως καλλωπιστικό, σε πάρκα και κήπους αλλά πολλοί το αποκαλούν γκι (ή ου που είναι η γαλλική του ονομασία), που όμως είναι λανθασμένο, καθώς το γκι (Viscum album) είναι ένα ημιπαράσιτο, που φύεται πάνω στα έλατα!», σύμφωνα με τον Δρ Γεώργιο Φωτιάδη, δασολόγο – φυτοκοινωνιολόγο.

 Το αρκουδοπούρναρο δεν ρίχνει τα φύλλα του κατά τη διάρκεια του χειμώνα και ο καρπός του είναι ώριμος την εποχή των Χριστουγέννων, αποτελούσε ένα από τα πιο «χρωματιστά» στολίδια κατά τη διάρκεια των εορτών τις εποχές που δεν υπήρχαν πολύχρωμα λαμπάκια και ηλεκτρικό ρεύμα.

«Οι καρποί του πάντως», σημειώνει, «δεν είναι δηλητηριώδεις, αλλά τα σπέρματα που έχουν μέσα τους (οι σπόροι) είναι».

Διώχνει τα μάγια και φέρνει τύχη!

Τους αρχαίους χρόνους, σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, το αρκουδοπούρναρο έφερνε γούρι, έδιωχνε τα μάγια και έφερνε ευτυχία στα νεόνυμφα ζευγάρια. Το λιόπρινο (όπως το ονομάζουν σε μερικές περιοχές), είναι ένα από τα πιο γνωστά νεραϊδόδεντρα: για τις νεράιδες ο καρπός του είναι από τους αγαπημένους και σαν φυτό τις προσελκύει, «τις αρέσει να στολίζονται με τα κόκκινα «μηλαράκια» και με τους άσπρους ανθούς του στολίζουν τα μαλλιά τους».

Ο Πλίνιος το περιγράφει με το όνομα Aquifolius και αναφέρει ότι αν το φυτό φυτευτεί κοντά σε ένα σπίτι ή αγρόκτημα, διώχνει μακριά το δηλητήριο, το προστατεύει από τους κεραυνούς και τη μαγεία, ότι τα λουλούδια του κάνουν το νερό να παγώνει και το ξύλο του, αν το πετάξεις σε οποιοδήποτε ζώο ακόμα και χωρίς να το αγγίξει, έχει την ιδιότητα να κάνει τα ζώα να γυρίσουν πίσω και να ξαπλώσουν δίπλα του. Στις παραδόσεις και τους μύθους των διάφορων λαών, το αρκουδοπούρναρο συμβολίζει την αειθαλή πτυχή ολόκληρης της ζωής. Για άλλους φέρνει καλή τύχη και προστατεύει από τις αρνητικές δυνάμεις και σε άλλες παραδόσεις, συμβολίζει τη μακροβιότητα της ζωής.

Οι διακοσμήσεις τον Δεκέμβριο με αρκουδοπούρναρο, πιθανότατα προέρχονται από ένα έθιμο των Ρωμαίων οι οποίοι συνήθιζαν να στέλνουν κλαδιά δέντρων μαζί με άλλα δώρα στους φίλους τους κατά τη διάρκεια του εορτασμού των Σατουρνάλια, της γιορτής αφιερωμένης στο θεό Σατούρνους , ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο.

Κατά τον κ. Φωτιάδη: «Το αρκουδοπούρναρο το εντοπίζεις αμέσως στα βουνά, λόγω των έντονων χρωμάτων του και συνδέεται επίσης και με τον συμβολικό στολισμό που γινόταν παλαιότερα την μικρότερη μέρα του χρόνου που είναι η σημερινή, 21η Δεκεμβρίου». Πηγή

Μαντεία του Απόλλωνα

 Α. Μαντεία του Απόλλωνα στην Στερεά Ελλάδα:

1.     Πτώου Απόλλωνα
2.    Τεγυραίου Απόλλωνα
3.    Το Μαντείο του Σπονδείου Απόλλωνα, στη Θήβα. Οι ιερείς χρησμοδοτούσαν, στηριζόμενοι στα σημεία τυχαίων ήχων.

Ισμήνιος Απόλλωνας

4.    Το Μαντείο του Ισμηνίου Απόλλωνα στη Θήβα. Χρησμοδοτούσε εξετάζοντας τα σημεία της ζωοθυσίας, δηλαδή εφαρμοζόταν η Εμπυρομαντεία.  Σ’ αυτό το μαντείο είχε αφιερώσει χρυσό τρίποδα και ο Κροίσος. Ιδρύθηκε από τον Ισμηνό, γιο του Απόλλωνα και της Μελίας, κόρη του Ωκεανού.

5.   Το Μαντείο του Απόλλωνα στις Υσιές της Βοιωτίας. Βρισκόταν στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, ανάμεσα από τα σημερινά χωριά Κριεκούκι και Κατσούλα.

6.  Μαντείο Αβών . Άβαι (επίσης Άβες, Άβα, και Αβαί), ονομάζονταν πόλη της αρχαίας Φωκίδας στα όρια με τη σημερινή Βοιωτία, κοντά στο χωριό Έξαρχος Φθιώτιδας. Βρισκόταν πάνω στη συμβολή των ποταμών Άσσου και Κηφισού. Την πόλη φέρεται να είχε ιδρύσει ο μυθικός βασιλιάς του Άργους, Άβας, εγγονός του Δαναού και γιος του Λυγκέα και της Υπερμνήστρας, όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Φωκ. 35, 1). Αντίθετα, κατά την άποψη του Αριστοτέλη και, με πηγή τον Στράβωνα, η πόλη ιδρύθηκε από το θρακικό πρωτοελληνικό των Αβάντων,  οποίοι αργότερα αποίκησαν την Εύβοια.

7.  Μαντείο Δελφών
8.  Μαντείο Σελιναίου Απόλλωνος, Β. Ευβοια - Ροβιές

                                    Β. Άλλα γνωστά μαντεία του Απόλλωνα :

•     Δήλου
• Το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα, στα Δίδυμα της Μικράς Ασίας. Βρισκόταν κοντά στη Μίλητο. Στο μαντείο αυτό υπήρχε πηγή που προκαλούσε μαντική έκσταση ή πίνοντας το νερό της πηγής ή εισπνέοντας τους υδρατμούς της.
• Το Μαντείο του Θυρξέα Απόλλωνα, στις Κυανέες της Κιλικίας. Στο μαντείο υπήρχε πηγή, όπου ο χρησμολόγος έβλεπε τα μελλούμενα σε θεία εικονική αποκάλυψη.
• Το Μαντείο του Κλάρου στον Κολοφώνα. Ιδρύθηκε από το ιερατείο των Δελφών και ήταν αφιερωμένο στον Κλάριο Απόλλωνα. Οι χρησμοί δίδονταν από ιερέα συγκεκριμένης οικογένειας, προ πάντως από τη Μίλητο. Είχε ιδρυθεί από την κόρη του Τειρεσία, Μαντώ.
• Το Μαντείο στα Πάταρα της Λυκίας. Το μαντείο ήταν αφιερωμένο στον Πατάρεω Απόλλωνα. Ο Πάταρος ήταν υιός του Απόλλωνα. Χρησμοί δίδονταν μόνο το Χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι ο θεός χρησμοδοτούσε στην Δήλο. Για να δώσει χρησμό, η προφήτισσα περνούσε όλη τη νύχτα στο ναό, περιμένοντας την έμπνευση.

 

μαντείο στα Πάταρα

Μαντείο Κλάρου

Μαντείο Διδυμαίου Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας στη χώρα τω Υπερβορείων

Μία από τις πλέον αινιγματικές παραδόσεις τις μυθολογίας μας σχετίζεται με τους Υπερβορείους και την μυθική χώρα τους, την οποία κάθε φθινόπωρο επισκεπτόταν ο θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του, το οποίο έσερναν Κύκνοι και επέστρεφε πάλι την άνοιξη στη Δήλο και στους Δελφούς.  

Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το προαναφερθέν ιπτάμενο άρμα του θεού..

 Η αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: "Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...". 

Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα

  Άλλες δύο Υπερβόρειες παρθένες αργότερα, η Λαοδίκη και η Υπερόχη έφθασαν στο νησί προσφέροντας "δώρα«. Οι τάφοι των δύο παρθένων (της Λαοδίκης και της Υπερόχης) που βρέθηκαν στη Δήλο και διαμορφώθηκαν κοντά στον ιερό περίβολο της Αρτέμιδος

  Για την Υπερβόρεια χώρες γράφει στην Οδύσσειά του ο Όμηρος ( στ. Κ αριθ. 86) : είναι τριγυρισμένη από βουνά, και έχει πολύ γλυκό κλίμα , που ούτε κρύο, ούτε ζέστη φέρνει. Είναι αιώνια Άνοιξη, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να φτάσει εκεί , παρά μόνο ο γιος του Δία, ο φωτεινός Απόλλων.

Κατά την επιστροφή του στη Δήλο και στους Δελφούς διεξάγονταν  γιορτές με άνθη και τραγούδια, που εκδήλωναν τον ενθουσιασμό και τη χαρά της επιστροφής του πολυπράγμονα θεού Απόλλωνα.