Το αρχαίο θέατρο του Ορχομενού Αρκαδίας μετά από χιλιάδες χρόνια ξαναζωντάνεψε με τη παράσταση "Ιδομενέας, ο βασιλιάς της Κρήτης".
Μια παράσταση βασισμένη στο θεατρικό έργο του Ronald Schimmelpfennig "Ιδομενέας", βασισμένο στο μύθο του Βιργίλιου, και στην όπερα του Μότσαρτ «Ιδομενέας, βασιλιάς της Κρήτης», σε κείμενα και σκηνοθεσία Έφης Ρευματά, με τον Μάξιμο Μουμούρη και την Βίκυ Βολιώτη, στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός».
Ο μουσικός Θοδωρής Ιωσηφίδης συνόδεψε τους ηθοποιούς με άριες από την όπερα του Μότσαρτ Ιδομενέας, βασιλιάς της Κρήτης, πρελούδια του Σοπέν και μινιατούρες του Προκόφιεφ.
Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ιδομενέας ήταν βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους.
Το όνομα Ιδομενεύς είναι σύνθετο από την ονομασία του ιερού βουνού της Κρήτης, την πολυτραγουδισμένη Ίδη και + μένος σφρίγος, οργή, δύναμη[ «η δύναμη της Ίδας».
Συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο με 80 πλοία μαζί με τον ανιψιό του Μηριόνη, από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του Μίνωα. Διακρίθηκε για την αντρειοσύνη του στον πόλεμο της Τροίας και ο Όμηρος τον επαινεί συχνά με το επίθετο «δουρικλυτόν» (ξακουστό στο δόρυ)
Σύμφωνα με τον Όμηρο και άλλους συγγραφείς, ο Ιδομενέας επέστρεψε στην Κρήτη σώος, χωρίς περιπέτειες στο δρόμο του διαφυλάσσοντας την επιστροφή και των υπολοίπων Κρητών συντρόφων του, κάτι που δεν κατόρθωσε ο Οδυσσέας. Μαζί με τον Μηριόνη έζησαν καλά στην Κνωσό, όπου και πέθαναν. Εκεί έδειχναν για αιώνες τον κοινό τους τάφο. Τον Ιδομενέα τον τιμούσαν ως ήρωα.
ο Βιργίλιος (Βιργίλιος III, 400) μας παραδίδει μια άλλη ιστορία. Επιστρέφοντας από τον πόλεμο, το πλοίο του έπεσε σε θύελλα. Ο Ιδομενέας τότε ορκίστηκε στο θεό Ποσειδώνα ότι αν έφτανε ζωντανός στην πατρίδα, θα θυσίαζε στο θεό όποιο ζωντανό ον αντίκριζε πρώτο. Είδε τον γιο του Ορσίλοχο ή την κόρη του Μήδα και τέλεσε ή προσποιήθηκε ότι τέλεσε τη θυσία. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Ποσειδώνας έστειλε λοιμό και ο βασιλιάς εξορίστηκε για να καταπραϋνθούν οι θεοί για την απάνθρωπη στάση του. Ο Ιδομενέας αρχικά κατέφυγε στην Καλαβρία και έπειτα στον Κολοφώνα, όπου και πέθανε. Θάφτηκε στο όρος Κέρκαφος.
Μια άλλη εκδοχή επιφυλάσσει εναντίον του Ιδομενέα τύχη παρόμοια με του Αγαμέμνονα από τη γυναίκα του Μήδα και τον εραστή της Λεύκο, γιο του Τάλου, στον έρωτα του οποίου η Μήδα είχε ενδώσει παρασυρμένη από τον Ναύπλιο που είχε βάλει σκοπό της ζωής του να διαφθείρει τις γυναίκες των Ελλήνων στρατηγών, προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου του Παλαμήδη.
Και ο Λεύκος, όπως και ο Αίγισθος, υπήρξε έκθετο παιδί, ο Ιδομενέας τον ανέθρεψε, τον έκανε γαμπρό του δίνοντάς του για γυναίκα την κόρη του Κλεισιθήρα, και του εμπιστεύτηκε τα του οίκου του όσο έλειπε στην Τροία. Ο Λεύκος σκότωσε τη Μήδα και την κόρη της και γυναίκα του Κλεισιθήρα. Όταν ο Ιδομενέας ξαναπήρε την εξουσία στα χέρια του, τύφλωσε τον Λεύκο.
