Από το όρος Τελέθριον στους Δελφούς. Μια Γεωδυναμική προσέγγιση των Απολλώνιων Μαντείων της Στερεάς Ελλάδος - 2η συνάντηση

Περίληψις της παρουσιάσης 

"ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΕΛΕΘΡΙΟΝ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ. ΜΙΑ ΓΕΩΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΩΝ ΜΑΝΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ" από τον Γιάννη Μπανέκα

Ο Απόλλων, ως θεότητα του «Ηλιακού Κύκλου», είναι ο Θεός της Μαντικής, της Μουσικής και της Θεραπευτικής. Σύμφωνα με τον «Ομηρικό Ύμνο εις Απόλλωνα» φέρεται να ακολουθήσε μια διαδρομή από τον Όλυμπο, προς αναζήτηση του κατάλληλου τόπου για την ίδρυση Μαντείου, και μέσω της Ιωλκού και του Βόρειος Ευβοϊκού Κόλπου «περιπλανιέται» στη Στερεά Ελλάδα για να καταλήξει στους Δελφούς. Κατά μήκος της διαδρομής αυτής εντοπίζονται ορισμένα από τα παλαιότερα Μαντεία. 

Είναι δε αξιοσημείωτο ότι αυτά τοποθετούνται στην περιοχή μεταξύ των δύο Νεοτεκτονικών βυθισμάτων της Κεντρικής Ελλάδος, δηλαδή του Βόρειου Ευβοϊκού και του Κορινθιακού Κόλπου, μία περιοχή με ιδιαίτερα Γεωδυναμικά γνωρίσματα, όπως είναι τα Ενεργά ρήγματα (διεύθυνσης περίπου Ανατολή – Δύση) που διαμορφώνουν ένα χαρακτηριστικό ανάγλυφο που περιλαμβάνει εναλλαγές τεκτονικών «κεράτων» και τεκτονικών βυθισμάτων και χαρακτηρίζεται από έντονη σεισμικότητα, κατά τόπους ηφαιστειότητα και υδροθερμική δραστηριότητα (ως αποτελέσματα της δραστηριότητας των ενεργών ρηξιγενών ζωνών). 

Σύμφωνα με τις έρευνες των De Boor & Hale (2000 & 2001) στις αποθέσεις των πηγών (τραβερτίνης) των Δελφών, ανιχνεύτηκαν τα αέρια Μεθάνιο και Αιθάνιο, ενώ πέραν αυτών, στις πηγές που είναι σε λειτουργία σήμερα (π.χ. Κέρνα) ανιχνεύτηκε η παρουσία του αερίου Αιθυλενίου. 

Το Αιθυλένιο έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική ως αναισθητικό. Σε μικρές δόσεις προκαλεί ευφορία, μια αίσθηση ροής και αποσύνδεσης της συνείδησης από το σώμα, ενώ σε μεγαλύτερες μπορεί να προκαλέσει «ντελίριο», βίαιες αντιδράσεις και σε εξαιρετικές περιπτώσεις πλήρη απώλεια της συνείδησης ακόμη και θάνατο.

 Σύμφωνα με τους παραπάνω ερευνητές, η κατάσταση της έκστασης που καταλάμβανε την Πυθία συνδέεται με την εισπνοή του αναδυόμενου αερίου Αιθυλενίου. Στην περίπτωση που όντως αληθεύει αυτή η υπόθεση, δικαιώνονται οι γνωστές αναφορές του Πλουτάρχου και των άλλων αρχαίων συγγραφέων περί ύπαρξης ενός χάσματος στο Άδυτον του ναού του Απόλλωνος από όπου αναδυόταν αέριο με «ευχάριστη οσμή». 

Οι ομοιότητες των Γεωδυναμικών χαρακτηριστικών της περιοχής των Δελφών, με τη θέση του προσφάτως ανακαλυφθέντος Μαντείου του Σελιναίου Απόλλωνος (στις υπώρειες του όρους Τελέθριον της Βόρειας Εύβοιας), ενδεχομένως υποδηλώνουν ένα παρόμοιο φυσικογεωλογικό υπόβαθρο & έναν κοινό μηχανισμό λειτουργίας των Μαντείων. 

Ο ναός του Απόλλωνος, στους Δελφούς, όπως και στο Τελέθριον όρος, είναι θεμελιωμένος επάνω σε έναν ρηξιγενή κρημνό (που δημιουργεί καταρράκτη), μιας μεγάλης κύριας ενεργής ρηξιγενούς ζώνης. Και συγκεκριμένα επάνω στη διασταύρωση ενεργών ρηγμάτων, με λειτουργία πηγών, που συνοδεύονται από αποθέσεις τραβερτινών, (πιθανή) ανάδυση αερίων, και-με όψη προς νότο (που είναι σημαντική για την οιωνοσκοπία).

 

                    

TΑ ΜΑΝΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ  από τη  Βασιλική
Νιαβή

1. Του Πτώου Απόλλωνα στο Ακραίφνιο
2. Του Τεγυραίου Απόλλωνα στην Τεγύρα ή Πολυγύρα, ανάμεσα στα χωριά     Διόνυσος και Πύργος της Βοιωτίας
3. Του Σπονδείου Απόλλωνα, στη Θήβα.
4. Του Ισμηνίου Απόλλωνα στη Θήβα.
5. Το Μαντείο του Απόλλωνα στις Υσιές της Βοιωτίας. Βρισκόταν στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, ανάμεσα από τα σημερινά χωριά Ερυθρές, Κριεκούκι, και Κατσούλα.
6. Το Μαντείο των Δελφών στους Δελφούς
7. Το Μαντείο των Αβών κοντά στο σημερινό χωριό Έξαρχος
8. Το Μαντείο Σεληναίου Απόλλωνος, στη Β. Εύβοια